Photo by Jeremy Yap on Unsplash
Gdy niektórzy mówili o
świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział:
«Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na
kamieniu, który by nie był zwalony».
Zapytali Go: «Nauczycielu,
kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to się dziać zacznie?»
Jezus odpowiedział:
«Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim
imieniem i będą mówić: „To ja jestem” oraz „Nadszedł czas”. Nie podążajcie za
nimi! I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw
musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec».
Wtedy mówił do nich:
«Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Wystąpią silne
trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i
wielkie znaki na niebie». Łk 21, 5-11
Mili Moi…
No pogoda u nas taka, że
tylko spać, albo… nie, najlepiej spać. Walczę jednak dzielnie, bo już w sobotę
ruszam do Szczecinka. Tam pierwsze adwentowe rekolekcje w parafii oo. Redemptorystów.
Wierzyć mi się nie chce, że to już Adwent… Ale zanim wyjazdy, to jeszcze trochę
działalności lokalnej…
Kiedy nie wyjeżdżam to
spowiadam „lokalsów”. Dzięki Bogu są takie chwile przerwy, kiedy mogę jakoś „poupychać”
tych wszystkich cierpliwie czekających ludzi. Bardzo chciałbym być dostępny na „już”,
ale nie zawsze tak się udaje. A oni mimo to nie zniechęcają się i czekają na
pierwszy wolny termin. Bardzo ich za to podziwiam.
Wczoraj kolejny Wieczór dla Zakochanych, który miałem okazję współprowadzić. W
tym roku nie mogę być obecny każdego tygodnia, więc i więź z uczestnikami
mniejsza. Ale nieodmiennie podziw dla ich wytrwałości i chęci, żeby to
przygotowanie do małżeństwa było jednak naprawdę pogłębione. Nade wszystko
jednak urzekają mnie małżeństwa, z którymi wieczory prowadzimy. Oni mi głoszą
takie katechezy swoim życiem i doświadczeniem, a nawet nie zdają sobie z tego
sprawy. Czerpię ogromnie dużo. Uczę się – przede wszystkim tego, że miłość to
nie tylko fajerwerki, a relacje trzeba świadomie budować, dbać o nie i je
pogłębiać. Niby oczywiste, ale przykłady z ich życia, którymi się dzielą, są
tak wymowne i poruszające, że myślę o nich jeszcze długo po rozstaniu z nimi… Czuję
się pobłogosławiony przez Boga tymi pięknymi ludźmi wokół mnie… Oni są dla mnie
ogromnym źródłem nadziei…
Ostatecznym jednak
oparciem jest Pan – i dla nich i dla mnie. Musi nim być Pan. Dziś w Słowie
Jezus mówi wyraźnie – ani to, co materialne, ani ludzie, nie mogą stać się źródłem
poczucia bezpieczeństwa. Zburzona świątynia jest dowodem na to, że ułożony,
zewnętrzny świat może zniknąć w mgnieniu oka. To, co stworzone, to również
przemijające. Znika. Podobnie ludzie – zarówno ci, którzy usiłują zwodzić innych,
jak i prawi przewodnicy posyłani przez Pana, żadną miarą nie powinni nikogo koncentrować
na sobie. Zwodziciele niszczą, zachłanni na poklask pasterze zatrzymują w
drodze… Jeden jest, na którym wszyscy możemy się oprzeć – Jezus Chrystus Król
Wszechświata, który panuje nad wszystkim i który gwarantuje, że żaden
kataklizm, czy trwoga narodów nie będą mogły zachwiać naszą pewnością o
zbawieniu w Nim…
Dziś jest czas na ponowny
zwrot ku Niemu… A więc gonię na adorację, a zaraz po niej spowiadać siostry
dominikanki… Niech Pan Was dziś skupi na sobie +
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz