autorytety...

(Mt 7,15-20)

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia albo z ostu figi? Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo wydać złych owoców ani złe drzewo wydać dobrych owoców. Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. A więc: poznacie ich po ich owocach”.

 

Mili Moi…

We wtorek pożegnałem siostry dominikanki, dziś franciszkanki… Jakie te pożegnania są sympatyczne… Postanowiłem sobie, że teraz będę się żegnał regularnie – co roku. Oczywiście „na próbę”, żeby nikt nie wyszedł z wprawy… Ileż to człek dobrych rzeczy się na swój temat nasłucha. I piosenkę mu zaśpiewają. I kolacje smaczną przyrządzą. Kochane siostry – pełen szacun. Bardzo lubię im posługiwać…

Ostatnimi dniami, mimo zajęcia związanego z pakowaniem mojego „ubóstwa” (jak mówimy w naszym zakonnym żargonie), chadzam na kijaszki… I to, bagatela, po dwadzieścia kilometrów. Moja ulubiona trasa to, a jakże, trasa na lotnisko… Kawal drogi… W pełnym słońcu i w pobliżu ruchliwej trasy. Nie przeszkadza mi to w żadnym wypadku. Ale dziś poczułem się jak na pielgrzymce… Asfaltówa w całej okazałości (uczulenie wywołane parującym asfaltem). A na pielgrzymce już tak dawno nie byłem – takie małe wspomnienie…

Kartonów przybywa… Ja z pewnością nie należę do kategorii „śmieciarz – kolekcjoner”, ale jednak tych rzeczy wciąż za dużo… Teraz zmieniam dwa pokoje na jeden. Ciekawe jak to wszystko się pomieści… A zwłaszcza książki… Ale dziś pewna szlachetna niewiasta przyjęła pod swój dach (żeby nie powiedzieć zaadoptowała) pokaźne grono moich książek, które w chwili zaćmienia umysłowego próbowałem sprzedać… Tymczasem książek się nie sprzedaje. Można je tylko podarować. I tak stało się tym razem… I po raz kolejny słowo Pana okazało się prawdziwe – więcej szczęścia jest w dawaniu, aniżeli w braniu…

A słuchając dziś Ewangelii pomyślałem sobie o współczesnych „źródłach Objawienia”. Kiedyś jednym z nich bywali prorocy. Dziś taką misję dla wielu spełnia… You Tube. Tam ludzie uczą się teologii, medycyny… życia. Po obejrzeniu trzech filmów, zwykle są ekspertami… Dodajmy – często anonimowych filmów, o autorach których nie można powiedzieć absolutnie nic. Nic o ich kompetencjach. A już z całą pewnością nie można ich zweryfikować poprzez owoce ich życia. Często wystarczy, że mówią inaczej niż wszyscy… No i jeszcze te napisy – koniecznie na żółtym tle, alarmujące…

Naiwność? Potrzeba odróżnienia się od innych? Znalezienia się w awangardzie? Pojęcia nie mam… Pytam raczej samego siebie o swoje własne autorytety. O moich proroków. I dziękuję Bogu, że jeszcze je mam. Są ci, którym ufam i za którymi idę. Ale ich na You Tubie raczej się nie spotyka…

PS. Dziękuję wszystkim, którzy w dniu ojca pomyśleli o mnie ciepło i podesłali kilka dobrych słów… Błogosławię Wam +