odpocznijcie...

Photo by Joshua Davis on Unsplash

(Mt 11,28-30) 

Jezus przemówił tymi słowami: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźmijcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie”.

Mili Moi…

Przeżyłem rekolekcje dla studentów we Wrocławiu. Trudno to może nawet nazywać rekolekcjami, bo to chyba raczej dzień skupienia. Jedno popołudnie, ale niesłychanie intensywne. Uczestników garstka, co jest dla mnie osobiście całkiem dobre – taki element formacji osobistej – hale sportowe i mikrokapliczki. Słowo, które ma być głoszone z takim samym zaangażowaniem do tłumów, jak i do kilku chętnych słuchaczy. Oczywiście Pan jak zawsze dał mi mały prezent i pozwolił towarzyszyć jednemu człowiekowi w jego pięknym powrocie do Boga w spowiedzi. Tego dnia, wierzę w to, było wielkie święto w niebie.

Od poniedziałku zaś, wieczorami, głoszę w naszym, poznańskim kościele dla postakademickiej grupy spotykającej się u nas. Ale rzecz jasna rekolekcyjne spotkania mają charakter otwarty i każdy może w nich wziąć udział. Uczestników maleńko – tegoroczny Adwent zatem czasem małych form.

Czuje się raczej kiepsko. Chadzam po lekarzach. We wtorek rezonans głowy – trochę się obawiam, bo może się okazać, że mózg jest tak mały, że obija się wewnątrz czaszki niczym piłeczka, i stąd te bóle głowy. Co jednak będzie jeśli badanie w ogóle nie stwierdzi jego obecności? A zupełnie poważnie – biorę również pod uwagę taką opcje, że po prostu to ogromne napięcie związane z powrotem do Polski i kolejną dużą zmianą środowiskową ustępuje, a fizyczność daje znać, że je zarejestrowała. W każdym razie, zobaczymy…

Jutro jeszcze wycieczka do Niepokalanowa i dwa dni nagrań naszych audycji, które wraz z Maciejem, przyjacielem werbistą, mamy zamiar w naszym Radio Niepokalanów zarejestrować. Oczywiście o szczegółach emisji będę informował na bieżąco. A potem już chyba będzie czas na świętowanie… Na odpoczynek…

Trudno mi powiedzieć, żebym był przepracowany. Raczej emocjonalnie zmęczony uczeniem się „nowego życia”. Ale zmęczonych przed świętami pewnie nigdzie nie brakuje. Dziś, właściwie w połowie Adwentu, Jezus mówi – przyjdźcie, odpocznijcie, ja was pokrzepię, znajdziecie ukojenie… Boże! Czy można usłyszeć piękniejszą zachętę? Ale czy ona spowoduje, że dziś wieczór kościoły będą pękać w szwach? Czy udręczeni codziennością rzeczywiście usłyszą, uwierzą, przejmą się słowami Miłości? Chciałbym wierzyć, że tak. Chciałbym widzieć tych głęboko oddychających, rozluźnionych, uśmiechniętych ludzi, którzy doświadczają cudu odpoczynku w ich najgłębszej warstwie człowieczeństwa – na poziomie ducha… Cudu? Tak, bo to chyba dziś kategoria, do której można to zjawisko przypisać… A szkoda. Wszak ten „cud” codziennie jest na wyciągnięcie ręki…